Yahudi bir ailenin oğlu olarak, New York'ta doğup büyüdüm. Ailem Yahudi olmasına rağmen ateistti. Annem de babam da Tanrı'ya inanmazlardı. Daha küçücük bir çocukken bana, Tanrı'nın mevcut olmadığını, dinlerin safsatadan ve ikiyüzlülükten ibaret olduğunu söylediler. Tabii, Darwin'in evrim teorisine inanıyorlar, evrenin ilâhî bir planla yürüdüğünü kabul etmiyorlardı. Ailemin Yahudilikle de bir alâkası yoktu. İşte çocukluğum böyle bir çevre içinde geçti.
Ancak aile çevremin telkinleri, kendi kendime düşünebilir yaşa geldiğimde etkisini yavaş yavaş kaybetti.
Eğitimimi bitirdikten sonra, New York'ta üç yıl öğretmenlik yaptım. Bu arada, 1960'ların ortalarında Batı gençliğini saran savaş aleyhtarı toplumsal ve siyasi hareketlere, gösterilere de katılmaya başladım. Bütün bunların beni çok değiştirdiğini hissediyordum. Hayatım belli bir noktaya doğru akıp gidiyordu. Hayatımı müthiş bir öfke ve düşmanlık kaplamıştı. Geçmişime, geleceğime, hatta tüm bir hayata olumsuz bakıyordum. Amerika'nın gelişmemiş kırsal bir bölgesi olan New Mexico'ya göçtüm.
Bu dağlık bölge, müthiş özelliklerle doluydu. Dağlarda bir yerde küçük bir toprak satın aldım. Burada bir tahta kulübe yapıp yaşamaya başladım. Dağlarda yaşadığım on yıl, benim hayatımın en müthiş on yılıdır. Bu bölgede edindiğim dostlarımla, bitkilerimle, hayvanlarımla çok güzel günler geçirdim. Bana çok şey öğrettiler. Yeryüzünde, en basit bir şekilde nasıl yaşanacağını öğrettiler. Bitki yetiştirmeyi öğrendim. Gün ışığından faydalanmanın teknolojisini tabiatta gördüm. Yeryüzünün işleyişini, mevsimlerin geliş gidişini, bitkilerle hayvanların bir arada yaşamalarındaki dengeyi, aralarındaki uyumu hep burada öğrendim. Elektrikle değil odunla ısınıyor ve aydınlanıyordum. Yemeğimi odunla pişiriyordum. Suyumu kendim bulmak zorundaydım. Kısacası, çok basit bir hayatım vardı ve bu hayatı çok seviyordum.
Bu arada, o bölgede yaşamakta olan bazı Kızılderililerle dostluk kurdum. İbadetleri ilgimi çekerdi öteden beri. Bir süre beraber oldum ancak tatmin olmadım. Sonra budist meditasyona başladım. Üç yıl uyguladım. Rûhen büyük bir rahatlama veriyordu fakat içimdeki büyük boşluğu bu da doldurmuyordu. Allah'ı arayış serüvenimin bir sona doğru yaklaştığını hissediyordum.
Dağlardan ayrılıp Lama'da yaşamaya başladım. Hayat, burada da çok basitti. Güneşten elde ettiğimiz elektrikle aydınlanıyorduk. Musluk suyu yoktu, suyumuzu kuyulardan çıkarıyorduk.
Hayatım Lama'nın İslâmiyet'le ilgili derslerini almaya başlamamla birlikte birdenbire değişti. Aydınlığı bulmuştum. Öğrendiklerimi hemen uygulamaya başlamalıydım. Nasıl bir şey olduğunu yaşayarak görmeliydim. İslâm'ın bu çağırışına cevabım "evet" oldu ve kelime-i şehadet getirerek müslüman oldum.
İslâm'la Hayat Bulanlar, Erkam Yayınları
(26.01.2011 Erkam Takvimi Arkası)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder